Herzog prowadzi widza w oniryczną podróż do XIX-wiecznej Bawarii. Akcja opowieści rozpoczyna się z chwilą śmierci wynalazcy rubinowego szkła, który tajemnicę swego wyrobu zabiera do grobu. Jego odejście determinuje dalsze życie mieszkańców osady. Pogoń za zagadką receptury wywołuje rodzaj zbiorowego szaleństwa, prowadzącego do serii tragicznych wydarzeń. Aktorzy grający w filmie zostali poddani działaniu hipnozy. „Chcieliśmy - powiedział później Herzog - aby w filmie panowała atmosfera halucynacji, proroctwa, wizjonerstwa i nasilającego się pod koniec zbiorowego delirium...” „Szklane serce” stało się rzeczywiście wizjonerską, emocjonalnie rozedrganą przypowieścią o ludzkich tęsknotach, nieziszczalnych aspiracjach odkrycia tajemnicy wszechświata. Dla nas - widzów jest to także rodzaj narkotycznego transu, w którym ulegamy złudzeniu, iż wystarczy jeszcze jeden krok, by dotrzeć do jądra zagadki bytu. (opis udostępniony przez kino)

Dystrybucja: