Kelli kończy służbę na wojennym froncie. Łudzi się, że opuszczając pole bitwy zostawia piekło za sobą. Myli się. Wywozi wojnę w duszy i w umyśle i przywozi ją do domu. Wraca do przestrzeni niby znajomej, ale jednak obcej. Wraca do rodziny, która przyjmuje ją z radością i otacza bezpieczeństwem, lecz nie rozumie jej strachów i obaw. Osaczona ludźmi czuje się zupełnie sama. Widma przeszłości nie dają jej spokoju. Nieumyślnie oddala od siebie bliskich, przyglądających się z lękiem jej działaniom. W tym szybko postępującym procesie wyobcowania wszystko, co w życiu Kelli było dotychczas pewne, stopniowo znika: frustracja zabiera jej pracę, niezrozumienie odsuwa od niej przyjaciół, strach zrywa nić z dziećmi i mężem. (www.transatlantyk.org)

Dystrybucja: