Oto człowiek - stworzony na kształt i podobieństwo Stwórcy próbuje uporządkować świat mu oddany. Nim jednak osiągnie rezultat, nim sam siebie dobrze pozna i zrozumie - świat rozpadnie się - zamarznie z braku miłości. Ludzie bowiem zachwyceni sobą odwrócą się od swojego Stwórcy. Otworzy się pierwsza - Brama Możliwości, lecz zaraz potem zatrzaśnie druga z Bram - Brama Współodczuwania. Ludzkość podejmie kolejną próbę opanowania świata. Tym razem sięgnie po technologie - otworzy trzecią Bramę - Bramę Inżynierów. Kamienie ożyją, a człowiek uwierzy w potęgę własnych możliwości. Ten świat również ulegnie zniszczeniu. Bo obok umiejętności tworzenia człowiek zdobędzie również wiedzę jak niszczyć na skalę niemal boską. Zapłoną słońca na Ziemi, zniknie kolejna Jerozolima, a ludzkość sama otworzy sobie Bramę Inferno. Tym razem podnosić się będzie długo. Tak długo, aż odnajdzie Drogę Odkupienia. Aż odnajdzie się Zbawiciel. Zdolny do współodczuwania, skłonny poświęcić się w imię pozostałych. Ludzie nie od razu zrozumieją. Będą walczyć ze sobą pod absurdalnymi sztandarami - umierać nim po raz kolejny zwycięży potrzeba tworzenia. Nim znowu uwierzą. Kiedy to nastąpi po raz ostatni zjednoczą się w budowie nowego świata. Niedoskonałego, zniszczonego i eklektycznego. Powstałego z resztek dawnej świetności i niedościgłych nigdy marzeń o jedności i harmonii. Powstanie świat ułomny, ale paradoksalnie trwały. Nasz świat. A właściwie ledwie cień naszych idei na kolejnej ścianie, kolejnej jaskini. (www.transatlantyk.org)

Dystrybucja: