Jak daleko stąd, jak blisko przynosi radykalne rozwinięcie chwytów z poprzednich dzieł Konwickiego. Jeśli w Ostatnim dniu lata czy Salcie rzeczywistość była rozmyta i niewiarygodna, to tu na dobre zmienia się w strumień świadomości, w którym fakty mieszają się z domysłami i pragnieniami. Efektem jest filmowa halucynacja, niejednoznaczna i transowa. Główny bohater, mężczyzna w średnim wieku, wyraźnie zmęczony i zawiedziony, wyrusza w przedziwną podróż, trochę w przyszłość, a trochę w przeszłość, na spotkanie ludzi, których znał i za którymi tęskni. Stara się naprawić dawne błędy i zaniedbania: porozmawiać z ojcem o jego tajemniczym pochodzeniu, ostrzec przyjaciela przed grożącą mu śmiercią, spędzić noc z byłą żoną. Ta droga nieubłaganie prowadzi go w stronę osobistego jądra ciemności, najbardziej traumatycznego wspomnienia i najcięższego grzechu: dokonanego niegdyś morderstwa. (nowehoryzonty.pl)

Dystrybucja: