Akerman dostała zaproszenie do serialu Kino naszych czasów telewizji Arte i odpowiedziała przewrotnie swoim autoportretem. Reżyserka pierwotnie chciała zmontować odcinek tylko z fragmentów już nakręconych dzieł, w tym także mało znanych etiud. Za sugestią producentów dokręciła jednak trwający kwadrans wstęp, w którym w niezobowiązującej atmosferze opowiada o swojej kuchni (dosłownie!) twórczej, czytając na krześle nad rozłożonym na podłodze psiakiem. Przewijają się tu idee szczerości, elastyczności, podświadomości, wolności, humoru. Reżyserka wkłada w przemowę sporo serca, ale także ironii, jakby wystawiała producentów (i widzów?) na próbę. (opis festiwalowy)

Dystrybucja: