Panorama miejskiego parku nakręcona z inwalidzkiego wózka w czasie rzeczywistym, w formie jednego półtoragodzinnego ujęcia. Po drodze, w niemal utopijnie niezapośredniczonej obserwacji oglądamy Chińczyków w najróżniejszym wieku, oddających się weekendowemu odpoczynkowi. W tym radykalnym dokumencie montażem rządzi zasada przenikania się planów dźwiękowych: powtarzają się sceny potańcówek, karaoke czy aerobiku do muzyki z taśmy, ale czasem także granej na żywo (przez orkiestrę dętą). Innymi sytuacjami dźwiękowymi są odgłosy herbaciarni (brzdęk i stuk naczyń, gwar naczyń) oraz fontann (i natrysków ogrodowe itp.). Co najważniejsze, przejścia między dźwiękami są niezwykle płynne, co spowodowane jest powolnym ruchem obserwatora oraz otwartą przestrzenią. Wbrew pozorom - albo może wbrew europejskim oczekiwaniom - większość brzmień nie pochodzi tu od ludzi czy samochodów, lecz właśnie z wszechobecnych głośników. Dostarczają one mieszanki muzaków i ambientów, których stylistyka waha się od chińskich pieśni rewolucyjnych po covery amerykańskich hitów. Mieszkańcy metropolii Chengdu zamiast odpoczywać w naturze, fundują sobie koszmarne tło dźwiękowe, od którego nie da się uciec. (opis udostępniony przez kino)

Dystrybucja: